Rond de twee jaar ontdekt je kind dat hij een eigen willetje heeft, de peuterpuberteit begint. Je kind gaat op ontdekkingsreis en maakt zich steeds meer los van jou als ouder. Deze periode wordt afgewisseld met het zoeken van jouw veiligheid als ouder. Het resultaat is dat er soms geen peil op te trekken is hoe je kind reageert. Dat kan variëren van koppigheid, zich terug willen trekken tot flinke driftbuien. Peuterpuberteit wordt ook wel ‘Twee is Nee’ genoemd of: ‘Terrible Two’!
Hoe moeilijk deze fase ook is, het is een belangrijke fase waarin je kind een eigen identiteit ontwikkelt. Dat je kind daarbij dingen doet die niet mogen, hoort erbij. Zonder deze belangrijke fase weet je kind namelijk niet tot hoever hij kan gaan en dat kan een belemmering in de ontwikkeling zijn. Kinderen voelen met hun handen en mond, merken dat er harde en zachte dingen zijn, dat voorwerpen vierkant en rond zijn, dat er gaten zijn waar je iets kunt (ver)stoppen en dat dingen kunnen bewegen. Daar hoort ook bij dat er rommel wordt gemaakt, sterker nog, kinderen spelen graag met ‘rommel’ zoals scheuren met tijdschriften, spelen met pannen en pollepels.
Hoe omgaan met peuterpuberteit
Als je kind zichzelf in gevaar brengt, of iets kapot maakt, dan snapt je kind in deze leeftijdsfase niet wat er aan de hand is. Je kind kan ook niet verwoorden wat hij wil. Dat besef komt pas later, zo rond de 4 jaar. Als je kind het woord ‘nee’ hoort begrijpt hij het wel, maar hij kan er nog niet naar handelen, dus tot die tijd zal je zijn spel of ontdekkingsreis met zachte hand moeten onderbreken. Dat neemt niet weg dat je vanaf het begin af aan regels kunt stellen en daar consequent mee om moet gaan. Dus ‘nee’ is ook ‘nee’ en geef aan waarom jij vindt dat het ‘nee’ is. Dat schept duidelijkheid en geeft jou en je kind de nodige houvast.
Hoe omgaan met een koppige peuter
Is je kind vreselijk koppig dan luidt het advies: negeren! Je kind vraagt daarmee namelijk om negatieve aandacht en dat moet je niet belonen. Doordat je vaak moet optreden richting je kind voel je je soms net een politieagent en de gezelligheid is dan soms ver te zoeken. Kom je in zo’n negatieve spiraal terecht dan helpen de volgende tips: probeer dit patroon te doorbreken door te benadrukken wat je kind goed doet: geef complimentjes als deze bijvoorbeeld zelf iets aan kan trekken, goed zelf eet, even rustig zelf speelt. Daarmee groeit het zelfvertrouwen van je kind! Afleiden kan ook goed werken. Nodig je kind uit samen een boekje te lezen of een puzzel te maken, vaak is de boze bui dan zo over.
Peuters met driftbuien
Sommige kinderen kunnen enorm last hebben van driftbuien. Deze kan ontstaan omdat je kind niet lekker in zijn vel zit, een groeisprongetje maakt, of misschien wel ziek wordt. Meestal ontstaan driftbuien omdat je kind blijkbaar niet kenbaar kan maken wat hij wil. Daar wordt je kind woedend van met alle emoties die daarbij horen: schreeuwen, adem inhouden en rood aanlopen, zich op de grond laten vallen, stampvoeten, schoppen, slaan met armen en benen, bonken met het hoofd en iets kapot willen maken.
Een moeder vertelt:
‘Mijn oudste had enorme driftbuien, hij liep uit woede met zijn hoofd tegen de muur, trok soms alles uit de boekenkast in zijn kamer en gooide alles omver. Ik kon niets doen: ik kon hem alleen maar op een veilige plek laten uitrazen en wachten tot de boze bui over was, dan kon ik hem weer knuffelen en met hem praten. Een heel machteloos gevoel. Achteraf merkte ik dat hij ons wat wilde vertellen maar het ons niet duidelijk kon maken, dat frustreerde hem enorm. Want toen hij eenmaal vlot kon praten was het probleem opgelost.’
Tips voor als je peuter een driftbui heeft
Als je een kind hebt dat veel driftbuien heeft, dan is dat heel moeilijk als ouder om mee om te gaan. Heeft je kind eenmaal zo’n driftbui dan lukt het bijna nooit om hem daaruit te krijgen. Vastpakken en toespreken kan helpen maar meestal wordt een kind daar nog bozer van. Het beste is dan ook je kind in een veilige omgeving te laten uitrazen zodat hij zichzelf niet kan verwonden of iets kapot kan maken. Na de driftbui is je kind vaak helemaal kapot van alle inspanning en emoties en wil hij niets liever dan bij jou op schoot zitten en geknuffeld worden.
Probeer zelf tijdens een driftbui rustig te blijven en niet te schreeuwen. Daarmee geef je ook een goed voorbeeld aan je kind. Een kind in een driftbui is niet voor rede vatbaar, dus praten over een beloning of straf heeft geen zin. Toegeven omdat je peuter iets per se van jou wil is niet verstandig, want dan zal je peuter een driftbui in de toekomst inzetten om iets van jou gedaan te krijgen. Komen driftbuien vaak voor, probeer dan eens om ze te negeren en kijk of ze minder worden.
